گفتگو با اندرونی
- آدم ها بیش از حد درگیر زندگی (البته به زعم خودشون! در واقع کارکردن و جمع کردن ها) شدن و دایم دارن بدو بدو می کنن تا برسن. به چی و کجا؟ باید ازشون پرسید... هر کسی هم توجیه های خودشو داره
- دیگه کسی به زیبایی های بال پروانه دقت نمی کنه! کسی حواسش به آسمون نیست، وقتی ابرهاحرکت می کنن و تصاویر بدیعی درست می کنن که تکراری نمیشه، کسی با ستاره های شب دوست نیست، کسی حرکت ماه رو توی آسمون دنبال نمی کنه،
کسی خدا رو توی رگ های یک برگ نمی بینه، کسی از عطر یک گل مست نمی شه
توی دنیای خودمون اینقدر مثل عنکبوت تار تنیدیم و گیر کردیم و داوطلبانه طعمه این تارها شدیم که حواس مون به این نیست که برای شنیدن صدای پای آب ، قدم شل کنیم
- بله! به نظرم کسانی که متوجه این چیزهای کوچیک اما زیبا و روح نواز میشن، تجسمی از خدا رو در همه چیز می بینن
دعا می کنم این حس رو در هیاهوی زندگی!! نبازیم...
- انشااله دوباره سرمون رو به سمت آسمون برگردونیم...
جمعه 19 مهر 1392 - 8:56:03 PM